در زیر یک پست مهمان ارسال شده توسط ICOBox
IPO مدت هاست که اوج جمع آوری سرمایه شرکت ها را نشان می دهد. روز بزرگ لحظه ساخت یا شکست. شرکت ها می توانند یک شبه میلیاردها دلار جمع کنند ، به آنها فرصتی بی سابقه و دسترسی به صحنه جهانی ، بودجه برای تحقق بخشیدن به چشم انداز عالی خود می دهند ، اما همه اینها هزینه دارد.
قبل از ورود به بورس ، شرکت ها عمدتا مورد توجه مشتریان ، کارمندان و گروه منتخب سرمایه گذاران خصوصی هستند. در این مرحله ارائه بهترین محصول یا تجربه مهم از اهمیت بالاتری برخوردار است. پس از عرضه سهام ، یک مهمانی جدید معرفی می شود: سهامدار ، که می تواند برای خشنود کردن ، جمعیت سختی باشد.
ارزیابی سهام پس از عمومی شدن به سلطنت می رسد. خوشحال نگه داشتن سهامداران به معنای تأمین بازده بالایی از سرمایه آنها است. متأسفانه ، این امر گاهی به قیمت مشتری ، محیط زیست و رفاه اقتصاد تمام می شود ، زیرا شرکت ها تلاش می کنند سود خود را به حداکثر برسانند و قیمت سهام خود را به سمت بالا ببرند..
در حالت ایده آل ، شما همه را راضی نگه می دارید ، اما به ندرت این واقعیت است. مشتریان باید بار سنگینی افزایش غیرضروری قیمت ها را متحمل شوند. کارمندان ممکن است ببینند که شغلشان برای کار ارزان تر به خارج از کشور ارسال می شود. برای کاهش هزینه های تولید ممکن است از مقررات زیست محیطی کنار گذاشته شود. اجزای محصول ممکن است برای جایگزین های با دوام و ارزان تر خاموش شوند.
هیچ یک از این مشکلات فقط مختص شرکتهای دولتی نیست ، اما فشار برای سهامداران مهم نیست ، چه اتفاقی بیفتد ، اغلب آنها را تشدید می کند.
بحث در مورد رضایت مشتری یا سهامداران صدها سال از زمان ارائه اوراق قرضه برای اولین بار توسط شرکت هند شرقی هلند درگرفته است. در حالی که این معمای جدید چیز جدیدی نیست ، اما ظهور اقتصاد مشترک شرایط را تغییر می دهد. بازیکن جدیدی وارد بازی شده است: مالک.
مشارکت کنندگان اقتصاد اشتراکی دوباره “چه کسی برای لطفا پای را لازم دارم” تقسیم می کنند. سیستم عامل هایی مانند Airbnb ، Uber و Lyft (سیستم عامل) باید از مشتری (مشتری) ، مالک (شخصی که در واقع دارایی مالکیت پلتفرم متصل کننده به آن را متصل می کند) استفاده کند و سهامدار را راضی کند..
نه Airbnb و نه Uber یا Lyft هنوز عمومی نشده اند ، بنابراین سهامدار در حال حاضر بخشی از معادله نیست ، اما آنها به زودی عاملی خواهند شد زیرا هر سه شرکت آماده انجام IPO در سال 2019 هستند. Uber و Lyft در حال حاضر در نژاد اولین سکوی اشتراک گذاری ریسک برای عمومی شدن Airbnb دور نیست پشت.
اما یک مشکل وجود دارد…
“مدل IPO” صاحبان “را که مسلماً مهمترین شرکت کننده در اقتصاد اشتراک هستند ، در نظر نمی گیرد.”
IPO با ایجاد یک عمل متعادل دقیق از شرکت ، مشتریان را راضی نگه دارد در مقابل راضی به سرمایه گذاران. مقیاسی است که دارای یک نقطه محوری است. پیشنهاد عمومی ، به شکل فعلی ، برای جلب رضایت شرکت کنندگان “مالک” کافی نیست.
بیایید تصور کنیم شما یک مالک Airbnb هستید. شما سالانه خانه خود را با ده ها هزار دلار درآمد اضافی اجاره می کنید. شما وقت و هزینه خود را صرف آماده سازی خانه خود در همه چیز می کنید ، از دکوراسیون شیک گرفته تا خدمات نظافت گرفته تا امکانات اضافی برای مهمانان. Airbnb به شما اجازه می دهد تا درغیر اینصورت درآمد کسب کنید ، اما این کار می تواند یک پروسه طولانی باشد. اگر مدل Airbnb به ضرر شما تغییر کند ، مگر اینکه پول نقد خود را محروم کنید ، خارج می شوید. Airbnb به تازگی مدرن و زیبا را از دست داده است ، که پنج دقیقه پیاده روی با داغترین قسمت مرکز شهر فاصله دارد.
خوشحال نگه داشتن شرکت کنندگان مالک ، مهمترین عامل برای آینده غولهای اقتصاد اشتراکی کنونی است و مدلهای سهام سنتی برای این کار مجهز نیستند. صاحبان کالا نمایانگر محصولی مانند مایع حیاتی هستند که این سیستم عامل ها از آن رونق می گیرند و IPO این سیستم عامل ها را مجبور به زانو زدن در مقابل یک گروه جدا و جدا از هم می کند. مالکان باید به نوعی در ملاحظاتی که معمولاً به منظور راضی نگه داشتن سهامداران است ، گنجانده شوند.
با کمال تعجب ، فناوری های رمز رمزنگاری ممکن است به زودی به راه حلی برسند.
مالکان تقریباً مانند کارمندان سیستم عامل ها کار می کنند. مالکان خدماتی را که شرکتهای اشتراکی از آن سود می برند ارائه می دهند. قبل از عرضه سهام ، اغلب به کارمندان فرصت خرید سهام داده می شود. از آنجا که مالکان کارمندان مستقیم این شرکت ها نیستند ، ارائه سهام به آنها قبل از انجام IPO گزینه آسان و قانونی نیست. با این حال ، با انجام پیشنهاد امنیتی (STO) به جای IPO ، غول های اشتراکی می توانند صاحبان ، سهامداران و مشتریان را راضی نگه دارند..
نشانه های امنیتی پاسخ جهانی رمزنگاری به سهام سنتی است که مدل جدیدی را برای عصر دیجیتال ابداع می کند. به طور خلاصه ، نشانه های امنیتی همان مزایا و انطباق سهام کاغذ را دارند ، مانند سود سهام ، حق رأی و مالکیت ، در عین حال ثروت از امکانات جدید پویا برای پاداش دادن به دارندگان رمز را فراهم می کنند.
این امکانات جدید جایی است که مالکان و مشتریان می توانند از مدل STO بهره مند شوند ، به جای اینکه در تلاش برای جلب رضایت سهامداران ، از آنها اجتناب کنند ، زیرا آنها همچنین تکه ای از پای را به اشتراک می گذارند.
به دلیل ماهیت دیجیتال ، شرکت ها می توانند ذخیره ای از نشانه ها را جدا از آنچه در طول STO به سرمایه گذاران فروخته شده است ، کنار بگذارند. این نشانه ها به طور خودکار برای دستیابی به نقاط عطف از پیش تعیین شده ، مانند تعدادی از خدمات ارائه شده ، رتبه بندی بالای کاربر یا زمان صرف شده در سیستم عامل به عنوان یک عضو فعال ، به مالکان تقسیم می شود. حتی به مشتریان وفادار نیز می توان به طور مشابه ، مستقیماً از طریق برنامه سیستم عامل پاداش داد. سهام به سادگی توانایی پاداش دادن به صاحبان را به همان شیوه ندارند.
رمزهای امنیتی می توانند سیستم عامل های اشتراکی را برای ایجاد حلقه بازخورد مثبت بین شرکت و مالکان منفرد فعال کنند در حالی که به شرکت اجازه می دهند از طریق STO عمومی شود. STO با پاداش دادن سهام آنها در شرکت توانایی ایجاد انگیزه در عملکرد با کیفیت را دارد. عملکرد بهتر به معنای سود بیشتر برای شرکت است ، که به نوبه خود به معنای سهامداران خوشحال است (که صاحبان آنها هم اکنون بخشی از آنها هستند). سپس چرخه تکرار می شود.
مدل عمومی بارها و بارها به دلیل قطع ارتباط بین سهامداران و شرکت کنندگان واقعی مورد انتقاد قرار گرفته است. ظهور اقتصاد مشترک نیاز به یک سیستم بهتر با حداقل قطع ارتباط دارد. رمزهای امنیتی ضمن جلب رضایت همه طرف های درگیر ، روشی برتر برای شرکت ها برای جمع آوری کمک مالی ارائه می دهند. IPO ها در چالش ها و همکاری لازم برای شکوفایی اقتصاد جدید اشتراک دیجیتال آماده نیستند.
طبقه جدید مالک باید برخی از همان عقب گردهایی را که سیستم عامل های اشتراکی از عمومی شدن به دست می آورند ، ببیند. رمزهای امنیتی به برقراری این تعادل کمک می کنند و همان حرکت سرمایه دار سودمند متقابل را که در قلب اقتصاد مشترک قرار دارد ، پیش می برد..
