دارایی های فیزیکی در بلاکچین: چرا اذیت می شود?
بلاکچین برای ثبت ، کنترل و انتقال دارایی ها واقعاً خوب است. دفتر غیرمتمرکز آن به این معنی است که هر کسی می تواند در یک شبکه قابل اعتماد معامله کند در حالی که از دارایی های خود مطمئن است مطمئن است. با این حال ، تاکنون بلاکچین به طور عمده به دارایی های دیجیتال محدود شده است. اخیراً ، شرکت های جدید پیشنهاد کرده اند که دارایی های فیزیکی را نیز در بلاکچین قرار دهیم.
این می تواند یک ایده سخت برای پیچاندن ذهن شما باشد. در حال حاضر ، داشتن دارایی فیزیکی مانند اتومبیل ، نفت یا زمین در زمینه تجارت اسناد قانونی است. این اسناد می تواند گیج کننده باشد ، و تعیین مالک واقعی یک دارایی دشوار است. قرار دادن دارایی های فیزیکی روی بلاکچین به معنای توکن سازی آنها است تا بتوانند بخشی از قراردادهای هوشمند شوند. فروش یک قایق یا اونس طلا می تواند به سادگی انتقال رمز دیجیتال به مالک جدید باشد.
روند به سمت نشانه گذاری
ثبت ارزش دارایی های دنیای واقعی طی سال گذشته تبلیغات زیادی ایجاد کرده است. نکته کلیدی در درک این روند نگاه از منظر حقوقی است. اشیا physical فیزیکی واقعی فقط به این دلیل که در بلاکچین هستند تغییر نمی کنند. با این حال ، به دست آوردن دارایی های فیزیکی در بلاکچین باعث می شود که چه کسی مالک چه چیزی است این منبع اصلی حقیقت را برای مواردی مانند تجارت کالاها ، حراج ها یا توسعه املاک ایجاد می کند.
به عنوان مثال ، کشاورزی بلاکچین را در نظر بگیرید که روزانه تعداد زیادی ذرت ، گندم و سایر کالاها در آن معامله می شوند و بین عرضه کنندگان توزیع می شود. این واگذاری ها معمولاً از نظر کیفیت ، مسئولیت و زمان تحویل قرارداد پیچیده ای دارند. با استفاده از توکن سازی ، این قراردادها می توانند با استفاده از یک منبع داده واقعی در مورد وضعیت کل گندم ، ذرت و غیره در هر زمان مشخص در زنجیره بلوک اداره شوند..
Fungible در مقابل منحصر به فرد
از لحاظ حقوقی و فنی ، دارایی ها و علائم آنها می تواند قابل اغماض یا منحصر به فرد باشد.
Fungibility مشخصه رمزها و دارایی هایی است که به راحتی می توانند جایگزین یکدیگر شوند. یک پوند نقره با پوند نقره دیگر برابر است (به شرطی که از کیفیت یکسانی برخوردار باشد) ، و می توان آنها را تقسیم و معامله کرد.
دارایی های منحصر به فرد را نمی توان به راحتی تقسیم یا معادل آن اعلام کرد. قایق یک دارایی منحصر به فرد است ، زیرا نمی توان بلافاصله آن را با قایق دیگری عوض کرد. در حالی که می توانستید یک نشانه منحصر به فرد را تقسیم کنید (مانند داشتن یک سوم قایق معین) ، لزوماً نمی توانید زیربخش ها را به روشی که می توانید یک دارایی قابل قبول داشته باشید ، معامله کنید. شاید یکی از بهترین نمونه های یک دارایی بلاکچین منحصر به فرد ، CryptoKitties باشد که هر گربه توکن دار ارزش و ویژگی های منحصر به فرد خود را دارد..
دارایی های قابل اغماض و منحصر به فرد می توانند در بلاکچین وجود داشته باشند. Ethereum دارای استاندارد توکن برای دارایی های قابل تقسیم است – ERC-20 ، که به زودی ERC-223 خواهد شد – و استاندارد دیگری برای دارایی های غیر قابل شارژ (منحصر به فرد) – ERC-721.
مالکیت در برابر حقوق محدود
روش دیگری که بلاکچین می تواند مدیریت حقوق را ساده کند ، روشن کردن مالکیت در مقابل حقوق محدود است. به عنوان مثال ، یک موجر می تواند یک قطعه از مالکیت را داشته باشد اما آن را به یک مستاجر اجاره دهد. آن مستأجر از حقوق یا مسئولیت های مشابه با مالکیت آن ملک برخوردار نیست. این امکان وجود دارد که حقوق محدودی در یک قرارداد هوشمند تعبیه شود.
حقوق محدود در مورد ایده هایی مانند خدمات پخش جریانی یا موزه های هنری اعمال می شود که نقاشی های مجموعه داران خصوصی را اجاره می کنند.
این نوع قراردادها پیچیده تر هستند ، اما مدیریت و درک آنها در مورد بلاکچین ساده تر از معمولاً در قالب کاغذ است.
نکته منفی: برگشت ناپذیر ، حتی در دادگاه
چالش واقعی برای قرار دادن دارایی های فیزیکی روی بلاکچین ، ماندگاری معاملات بلاکچین است. به عنوان مثال ، تصور کنید که اسناد به خانه شما در بلاکچین بوده و ارائه دهنده وام شما به طور تصادفی خانه شما را به آدرس گیرنده اشتباه فرستاده است. هیچ راهی برای بازیابی آن وجود ندارد. از آن بدتر ، اگر این آدرس متعلق به کسی باشد ، اکنون او صاحب خانه شما خواهد شد!
حتی یک پرونده قضایی هم نتوانست خانه شما را پس بگیرد. تنها راه این است که شبکه در مورد چنگال بلاکچین توافق کند. با اشتباهاتی که هر روز اتفاق می افتد ، به سرعت غیرقابل دفاع می شود. حل این مشکل برگشت پذیری رمز موفقیت دارایی های فیزیکی در بلاکچین است.
نتیجه
دارایی های فیزیکی موجود در بلاکچین می تواند بسیاری از مسائل مربوط به زنجیره تامین ، تدارکات و مدیریت قرارداد را ساده کند. با این حال ، این فناوری دارای اشکالاتی است که می تواند اثبات کند که قابلیت استفاده را دارند. قبل از اینکه چنین سیستمی کار کند ، برای تأیید هویت ، جلوگیری از اشتباه و قضاوت در مورد اختلافات ، به روش های قابل اعتمادی برای معاملات نیاز داریم.
